مراقبت و درمان بی‌اختیاری ادرار

روش گام به گام برای درمان

 نوع درمانی که پزشک‌تان تجویز می‌کند به نوع بی‌اختیاری ادرار و علت آن بستگی دارد. در اغلب موارد درمان به صورت یک "روش گام به گام" است که با مشخص نمودن داروها یا مشکلات سلامتی که ممکن است در بی‌اختیاری ادرار نقش داشته باشند شروع می‌شود. مرحله بعدی استفاده از درمانهای "رفتاری" غیرتهاجمی است. اگر این مراحل در درمان علایم شما موفق نبودند، پزشک‌تان ممکن است سراغ مراحل بعدی از جمله داروها، توصیه‌ها یا دستورالعمل‌ها برود.

 درمانهای رفتاری

پزشک‌تان ممکن است برای درمان بی‌اختیاری ادرار تغییر در سبک زندگی و رفتارتان را توصیه کند، مثلاً:

• مدیریت غذاها و نوشیدنی‌ها. دوری از الکل، کافئین و سایر نوشیدنی‌ها و خوراکی‌هایی که ممکن است در بی‌اختیاری ادرار نقش داشته و کنترل مثانه را بهبود دهند. خودداری از خوردن میوه‌ها بعد از شام و قبل از رفتن به بستر (به غیر از مقدار کمی آب برای خوردن داروها، در صورت لزوم) می‌تواند به کاهش تعداد دفعاتی که از برای دفع ادرار بیدار می‌شوید کمک کند.
• در صورتی که اضافه وزن دارید کم کردن وزن نیز می‌تواند به بهبود کنترل مثانه کمک کند.
• تمرین مثانه. این تمرین می‌تواند به کنترل بهتر تخلیه ادرار با استفاده از "تمرین" مغز و مثانه برای به تاخیر انداختن تخلیه ادرار زمانی که نیاز مبرم به آن دارید کمک کند. تمرین مثانه با رفتن به بستر در یک زمان مشخص برای کمک به خالی نگه داشتن مثانه و همچنین یادگیری تکنیک‌هایی برای کاهش موارد اضطراری قوی شروع می‌شود.
• تمرین ماهیچه زیر لگن (ورزش‌های کگل). این ورزش به تقویت ماهیچه‌هایی که مثانه و مجاری ادرار را نگه می‌دارند کمک می‌کند. بسیاری از بیماران این کار را با استفاده از دستورالعمل‌هایی که از پزشک‌شان دریافت می‌کنند شروع می‌کنند. ممکن است برای این که مطمئن شوید روی ماهیچه‌های درستی تمرکز کرده‌اید شما را به یک پرستار باتجربه یا فیزیوتراپیست ارجاع دهند.

 داروها

در صورتی که روشهای رفتاری موثر نبودند، پزشک‌تان ممکن است دارو تجویز کند. برای درمان فوری بی‌اختیاری ادرار از داروهای مختلفی می‌توان استفاده کرد؛ در حال حاضر هیچ دارویی برای بی‌اختیاری ادرار ناشی از استرس وجود ندارد.

• آنتی موسکارینیک‌ها. این داروها فعالیت ماهیچه‌های مثانه را کاهش می‌دهند. در مورد افراد مسن بایستی با دقت از این داروها استفاده کرد، زیرا آنها معمولاً منجر به خشکی دهان، خشکی چشم، یبوست شده و می‌توانند گیجی و خطر سقوط را افزایش دهند.
• میرآبگرون. این نوعی داروی جدید است که فعالیت ماهیچه‌های مثانه را کاهش می‌دهد. این دارو نسبت به داروهای موسکارینیک عوارض جانبی کمتری دارد؛ و می‌تواند منجر به افزایش فشار خون و تداخل با داروهای متداول دیگری همانند متروپرولول داشته باشد.
• سد‌کننده‌های آلفا و مهار‌کننده‌های 5-alpha reductase. از این داروها اغلب برای درمان مردانی که به دلیل بزرگ شدن پروستات نشانه‌های ادراری دارند استفاده شده است. سد‌کننده‌های آلفا در برخی از مردان می‌تواند باعث افت فشار خون شود.

 وسایل و اعمال

برخی اوقات برای درمان بی‌اختیاری ادرار نیاز به یک وسیله یا مداخله است. برخی از این وسایل و مداخلات عبارتند از:

• uterus. اینها وسایل کوچکی هستند که برای زنانی که دارای مثانه یا رحم "کوچک شده" هستند وارد واژن می‌شود. آنها ماهیچه‌های مثانه را تقویت کرده و مانع از نشتی ادرار می‌شوند. انواع مختلی از uterus وجود دارد و بنابراین پزشک‌تان یا متخصص با همکاری شما بهترین نوع آن را برای شما پیدا خواهد کرد.
• محرک‌های عصبی. این وسایل مثل دستگاه تنظیم کننده ضربان قلب زیر پوست کاشته می‌شوند. آنها پالس‌های الکتریکی بدون دردی را به سمت عصب‌هایی که ماهیچه مثانه را کنترل می‌کنند تا بی‌اختیاری اداری اضطراری را درمان کنند.
• تحریک عصب درشت نای (TIBIAL). برای این وسیله، الکترود کوچکی روی پوست و بالای قوزک پا نصب می‌شود و از آن برای تحریک عصب و کمک به درمان بی‌اختیاری ادرار استفاده می‌شود. این وسیله برای این که تاثیر کامل داشته باشد نیاز به چند جلسه تمرین دارد.
• سم بوتولینوم ("بوتاکس"). اورولوژیست یا متخصص اختلالات ادراری در زنان یک تیوب را از طریق مجاری ادرار وارد مثانه کرده و با استفاده از یک سوزن کوچک مقدار کمی سم بوتولیوم را وارد ماهیچه مثانه می‌کند تا به کاهش انقباض‌های ناخواسته کمک کند. تاثیر این تزریق می‌تواند چند ماه باشد. برخی از بیماران نیز ممکن است بعد از عمل برای تخلیه مثانه نیاز به استفاده از کاتتر داشته باشند.
• جراحی. با توجه به نوع بی‌اختیاری ادراری که فرد دارد چند عمل جراحی وجود دارد که در صورت موفق نبودن سایر درمانها می‌توانند انجام شوند. جراحی معمولاً برای بی‌اختیاری ناشی از استرس در زنان استفاده شده است.

 تغییرات در سبک زندگی

تغییراتی که می‌توانید برای کمک به کنترل بی‌اختیاری ادرار انجام دهید عبارتند از:

• قطع یا اجتناب از الکل و کافئین
• ترک سیگار
• در صورتی که اضافه وزن دارید، کاهش وزن

 پدها و پوشاک‌های محافظ

ممکن است برای بی‌اختیاری ادرار نیاز به استفاده از پدها یا سایر پوشاک‌های محافظ داشته باشید. مهم است که وفتی این وسایل خیس شدند آنها را عوض کنید تا پوست‌تان دچار سوزش نشود.

 مراقبت از پوست

نشتی مکرر ادرار می‌تواند باعث سوزش پوست اطراف شده و منجر به زخم و عفونت شود. شما می‌توانید از پوست‌تان با استفاده از یک صابون ملایم و خشک کردن آرام آن مراقبت کنید. می‌توانید از کرم محافظ نیز استفاده کنید.

 ایمنی خانه

اگر بی‌اختیاری ادرار اضطراری یا بی‌اختیاری شب هنگام دارید، با برداشتن اثاثیه یا قالیچه‌هایی که ممکن است به آنها برخورد کنید، مسیر دسترسی به دستشویی را خلوت کنید. برای کاهش خطر سقوط از چراغ خواب استفاده کنید. اگر برای راه‌رفتن یا حفظ تعادل مشکل دارید، از صندلی توالت با پایه بلند و دستگیره‌ها برای سهولت در استفاده از توالت استفاده کنید.