مشکلات مفصلی چیست؟

دستگاه اسکلتی عضلانی از استخوان‌ها، ماهیچه‌ها و مفاصل ساخته شده است. استخوان‌ها به صورت مفصل به یکدیگر متصل می‌شوند، جایی که بافت‌های قوی به نام تاندون‌ها و رباط‌ها به اتصال استخوان‌ها کمک می‌کنند. در دو انتهای هر استخوان، لایه‌ای از غضروف‌های صاف، محافظ و بافت نرم (غشای سینوویال) قرار دارد که مایع (غشای سینوویال) تولید می‌کند. به لطف غضروف و غشای سینوویال، استخوان‌ها برروی نوعی کوسن قرار می‌گیرند و روغنکاری می‌شوند تا روی یکدیگر مالیده نشوند. مفاصل به زیبایی طراحی شده‌اند تا بتوانید در طی زندگی بدن خود را حرکت دهید و از وزن خود پشتیبانی کنید. 

اما هرچه پیرتر می‌شوید، وضعیت غضروف از ساییدگی طبیعی و پارگی حاصل از سالهای گذشته بدتر می‌شود. غشاها و مایعات محافظ در مفاصل بتدریج خشک می‌شوند. این تغییرات ممکن است باعث شود که استخوان‌ها به طور دردناکی در برابر یکدیگر ساییده شوند. همچنین ممکن است متوجه شوید که برخی از مفاصل به ویژه در انگشتان دست یا پا تغییرشکل پیدا کنند. ممکن است صبح احساس سفتی کنید، یا در برخی از مفاصل درد و ناراحتی داشته باشید که تا به حال هرگز آزارتان نداده است. مفصل حتی ممکن است در اثر لمس متورم و گرم شود. این مشکلات در افراد مسن رایج است. اینها معمولاً ناراحتی‌های جزئی هستند، اما بعضی اوقات درد و ناهنجاری مفاصل می‌تواند عملکرد آن را بسیار سخت کند و در نهایت ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید یا مفصل را تعویض کنید. 

اگر درد مفاصل به همراه تورم، قرمزی، گرما و حساسیت در مفصل باشد، باید با ارائه‌دهنده خدمات درمانی خود قرار ملاقات بگذارید.

 بسیاری از مشکلات مفصلی توسط ارائه‌دهنده مراقبت‌های اولیه قابل مدیریت است. دیگران شاید با روش‌های زیر درمان شوند:

• فیزیوتراپی (متخصص بهداشت و درمان که به شما در حفظ، ترمیم یا بهبود عملکرد بدنی به دلیل آسیب، بیماری یا ناتوانی کمک می‌کند)

• کاردرمانی (متخصص بهداشت و درمان که به شما در حفظ، ترمیم یا بهبود عملکرد اندام فوقانی و توانایی انجام فعالیت‌های زندگی روزمره کمک می‌کند)

• ارتوپد (پزشک متخصص در درمان دستگاه اسکلتی عضلانی)

• روانپزشک (پزشک متخصص طب توانبخشی)

• روماتولوژیست (پزشک متخصص در درمان مفاصل و بافت‌های پیونددهنده)

آرتروز (یا ورم مفاصل) شایع‌ترین نوع مشکل مفصلی در افراد مسن به شمار می‌رود. این بیماری معمولاً برروی زانوها، باسن، دستها، ستون فقرات یا گاهی شانه‌ها تأثیر می‌گذارد.

آرتریت روماتوئید دومین نوع شایع آرتروز مزمن است. این بیماری ناشی از نوعی واکنش خودایمنی است که در آن دستگاه ایمنی بدن به اشتباه به بافت‌های مفصل حمله می‌کند. به طور معمول، این بیماری دربرگیرندۀ مفاصل انگشتان، مچ دست، آرنج، زانوها، مچ پا و انگشتان پا می‌شود.

انواع دیگر آرتروز شامل نقرس یا سودومیز (نقرس کاذب) است. گاهی اوقات، یک مشکل مکانیکی در مفصل مانند غضروف پاره‌شده وجود دارد که باعث درد می‌شود یا حرکت مفصل را محدود می‌کند.

انواع مشکلات مفصلی که بر روی بافت‌های نرم مانند عضلات، تاندون‌ها و لیگامان‌ها تأثیر می‌گذارد عبارتند از:

• آسیب‌های روتاتور کاف

• تاندونیت

• شانۀ یخ‌زده

• بورسیت

• فیبرومیالژیا

استئوآرتریت، که حدود 27 میلیون آمریکایی را مبتلا می‌کند، دلیل اصلی این است که بسیاری از افراد با افزایش سن "کند" می‌شوند. ارائه‌دهندگان خدمات درمانی به نیمی از آمریکایی‌های بالای 65 سال گفته‌اند که به آرتروز مبتلا هستند. زنان کمی بیشتر از آقایان با تشخیص بیماری آرتریت روبرو می‌شوند. با این حال، نقرس در مردان شایع‌تر است، با تخمین شش میلیون نفر که حملۀ نقرس را تجربه کرده‌اند. 

سایر انواع عمده مشکلات مفصلی مزمن در افراد مسن ممکن است رخ دهد: 

• بیماری رسوب کریستال پیرو فسفات دی هیدرات (CPPD) کلسیم (از جمله سودومیز)، که در تقریباً نیمی از افراد بین سنین 80 تا 90 سال رخ می‌دهد، اگرچه بسیاری از آنها علائمی ندارند.

• فیبرومیالژیا معمولاً برای اولین بار در سنین میانسالی تشخیص داده می‌شود و 3 تا 5٪ از خانم‌ها و حدود 0.5٪ از مردان را درگیر می‌کند. با افزایش سن، شانس ابتلا به فیبرومیالژیا افزایش می‌یابد.

• تاندونیت نوعی التهاب بافت همبند است که عضلات را به استخوان متصل می‌کند. این وضعیت بالینی ممکن است در هر کسی رخ دهد اما در افراد مسن شایع‌تر می‌شود زیرا بافت انعطاف‌پذیری خود را از دست می‌دهد.

• مشکلات کاف روتاتور اغلب در گروه سنی 55-85 سال رخ می‌دهد. روتاتور کاف دربرگیرندۀ بافت‌هایی است که مفصل شانه را درگیر می‌کند. حدود 30٪ از افراد مسن در عضلات و تاندون‌های روتاتور خود پارگی دارند، اما بسیاری از آنها علائمی ندارند.