
با افزایش سن افراد بافت طبیعی استخوان از بین رفته و استخوانها ضعیف میشوند. همچنین کاهش هورمون استروژن بعد از یائسگی در زنان باعث نازکتر شدن استخوانها میشود. سایر مشکلات پزشکی، داروها، مصرف سیگار، الکل و سابقهی ژنتیکی نیز همگی با ضعیف شدن و تحلیل رفتن شدید بافت استخوانها در ارتباط هستند. علاوه بر این زمین خوردن نیز خطر شکستگی را افزایش میدهد. زیرا وضعیت تعادل و بینایی فرد حاد شده، عکسالعملهای غیرارادی کند شده و هماهنگی بین اعضای بدن کم میشود.
وقتی استخوانها نازک و شکننده شوند حتی یک حرکت کوچک نیز میتواند منجر به شکستگی شود. بهعنوان مثال برداشتن اجسام، خم شدن به جلو، حرکات بالا یا پایین رفتن (شدیدتر از حد معمول) میتواند باعث شکستگی مهرهها (شکستن یک یا چند استخوان کمر) شود.
عوامل خطر
افزایش سن خطر شکستگی پیدرپی را افزایش میدهد. همچنین اگر فردی دچار مشکلات زیر باشد خطر شکستگی استخوان در او افزایش مییابد. مشکلاتی از قبیل:
• استئوپروزیس یا استئوپنی (پوکی استخوان- کاهش تراکم بافت استخوان)
• بیماریهای استخوان مانند بیماری پاژه، سرطان، روماتوئید آرتریت (آرتریت مفصلی)
• نارسایی شدید کلیوی منجر به دیالیز
• داروها (بهعنوان مثال مصرف طولانیمدت داروهای آسم مانند پردنیزون و سایر داروهای کورتیکواستروئید)
• فشار خون بالا، سرطان سینه، صرع، بیماریهای تیروئیدی، داروهای رقیقکنندهی خون، داروهای ضداضطراب، قرصهای خوابآور
• جنسیت (زنان بیشتر از مردان در معرض خطر شکستگی استخوان قرار دارند)
• سفیدپوست بودن
• مشکلات روده که مانع جذب مؤثر مواد مغذی میشوند.
• مصرف طولانی مدت الکل یا اعتیاد به تنباکو
• کمتحرکی یا بیتحرکی
• بیماریهای پرکاری و کمکاری تیروئید
• نرمی استخوان (استئومالاسی)
• مشکلات استخوانی ناشی از کاهش ویتامین دی در سالمندان
• سابقهی شکستگیهای قبلی
• سابقهی شکستگی استخوان ران در والدین